Andrzej HORUBAŁA

Urodzony 14 stycznia 1962 roku w Warszawie.

Absolwent Szkoły Podstawowej nr 70, VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie i Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Od grudnia 1980 przewodniczący NZS Wydziału Polonistyki UW, współzałożyciel biuletynu Centrum Informacji Akademickiej NZS UW (CIA), po 13 grudnia 1981 – aktywny w strukturach „Solidarności”, współzałożyciel Akademickiego Ruchu Samoobrony (ARS), współpracownik, a później członek redakcji tygodnika Międzyzakładowego Komitetu Koordynacyjnego „Wola”, publikował m.in. w „Woli”, „Kulturze Niezależnej” i „Almanachu Humanistycznym”.

Po 1989 związany z „Tygodnikiem Literackim” i magazynem „Debata”.

Autor monodramu „Mono” („Dialog” 8:1991), powieści „Farciarz” (WAB, 2003), „Umoczeni” (Prószyński, 2004), „Przesilenie” (Fronda, 2010), „Wdowa smoleńska albo niefart” (Wydawnictwo Nowej Konfederacji, 2021), opowiadań „Mniszek” (e-book, Zona Zero, 2019), „Hanka” (Teologia Polityczna, 2023) i „Ptasia i zakonnica” (Teologia Polityczna, 2024) oraz zbiorów szkiców krytycznych „Marzenie o chuliganie” (1999), „Żeby Polska była sexy” (2011), „Droga do Poznania” (2015), „Byliśmy tacy zakochani” (2018) i „Ostatni akord” (2020).

W latach 1994–1996 szef widowisk artystycznych i rozrywkowych w TVP1. Członek ekipy Pampersów. Dyrektor Festiwalu w Opolu oraz w Sopocie w 1995. Współtwórca nagrody branży muzycznej Fryderyk. W latach 2000–2001 dyrektor programowy TV Puls.

Reżyserował znane cykle telewizyjne: „Tygodnik Moralnego Niepokoju”, „Miesięcznik Moralnego Niepokoju”, „Wojciech Cejrowski – Boso przez świat”, „TelePeeReLe” (z udziałem kabaretu Elita), „Lekka jazda Mazurka i Zalewskiego”, „Wieczór z Wampirem”, „Wieczór z Jagielskim” oraz filmy dokumentalne „2 Tm 2,3 – rock chrześcijański” (o grupie muzycznej 2 Tm 2,3), „Gugul – rzecz o nauczycielu”, „Rodowody niepokornych” i – wspólnie z Wojciechem Klatą – „System 09”, „Fantazmaty Powstania Warszawskiego”. Współpracował m.in. z TVP, TV Puls, RTL7.

Publikował w tygodniku „Uważam Rze” oraz dodatku „Rzeczpospolitej” – „Plus Minus”. W latach 2013 – 2018 był zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy”. W kwietniu 2018 odszedł z redakcji pisma na znak protestu wobec niemożności skrytykowania na jego łamach rasistowskiej wypowiedzi Rafała Ziemkiewicza.

W 1999 wyróżniony przez ministra kultury i sztuki Andrzeja Zakrzewskiego odznaką Zasłużony Działacz Kultury za aktywność w podziemnym ruchu wydawniczym i kulturalnym.

W 2017 odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Mąż Agnieszki, ojciec ośmiorga dzieci.